De dagen worden steeds korter, buiten vriest het en er staat een gure wind. Een voorbode van een drukke avond op de spoedeisende hulp. Niets is minder waar, nadat ik mij heb omgekleed beland ik midden in een drukke dienst. Het is een chaotische avond, zoals in de winter erg vaak voorkomt. We komen net terug van een reanimatie en het dienstsein blijft maar rinkelen. Ik loop met de artsassistent mee die dienst heeft en probeer te helpen waar ik kan.
Net nadat ik het zoveelste telefoontje heb opgehangen, gaat de bel op de spoedeisende hulp, wat betekent dat er een ambulance arriveert. En ondanks de drukte, de vele telefoontjes en de lange statussen laat iedereen zijn werk heel even voor wat het is. De patiënt die door de ambulance binnen wordt gebracht is een man op leeftijd en vandaag was zijn verjaardag. Terwijl hij het leven aan het vieren was met de mensen die hij lief heeft, is hij gevallen en heeft hij vermoedelijk zijn heup gebroken.
Zichtbaar aangedaan door de hele situatie wordt hij binnengebracht. Heel even komt iedereen bij elkaar om een verjaardagslied voor hem te zingen en hem een kaartje te overhandigen. Wanneer hij realiseert dat al deze verpleegkundigen en artsen de tijd nemen om speciaal voor hem te zingen, breekt er een lach door op zijn gezicht.
Daarna gaat iedereen weer door met zijn werk. Er zijn immers nog veel patiënten op de spoedeisende hulp die moeten worden gezien en patiënten op de afdeling die moeten worden beoordeeld. Toch wordt de jarige de rest van de avond in de watten gelegd en wordt zijn verjaardag toch nog een klein beetje gevierd. Een mooi voorbeeld van een klein gebaar wat voor een ander het verschil kan maken. Dát maakt de zorg zo bijzonder.
Comments