Door corona wordt hij voor het eerst is hij opgenomen in het ziekenhuis,
Niet gewend om ergens anders te slapen dan bij zijn vrouw thuis.
Die avond gaan zijn kamergenoten hard achteruit,
Van dichtbij ziet hij hoe een van zijn kamergenoten in bijzijn van familie zijn ogen sluit.
Vervolgens gaat het weer helemaal mis,
Zijn andere twee kamergenoten overlijden ook waar hij bij is.
Met tranen in zijn ogen kijkt hij ontredderd om zich heen,
Ondanks de drukte ontfermt een verpleegkundige zich over hem en is hij niet alleen.
Na een week is hij ver genoeg hersteld om weer naar huis te gaan,
Opgelucht maar ook getekend voor het leven door de beelden die op zijn netvlies staan.
Comments