Inmiddels huppel ik een aantal jaar rond in het ziekenhuis. Het is een plek waar ik mij thuis voel, mag leren en een plek waar mijn toekomst ligt. In die jaren heb ik veel verschillende zorgprofessionals mogen ontmoeten en met ze samengewerkt. Inmiddels is het mij wel duidelijk geworden wat voor arts ik later wel én niet wil worden.
Ik heb veel bewondering voor artsen met passie voor hun vak, die het leuk vinden om anderen iets nieuws te leren en enthousiast te maken voor hun specialisatie. De artsen die net dat stapje extra zetten voor hun patiënten. Ik heb veel dokters ontmoet die zich op deze manier inzetten voor de patiënt en het vak waar ze zo veel liefde voor hebben.
Toch is het ook wel eens anders en ben ik ook artsen tegengekomen die veel belang hechten aan prestige en hiërarchie. Ik hoor regelmatig studenten gefocust op het geld, aanzien en de concurrentie. Voor mij is het een passie, het ligt al van jongs af aan diep in mijn hart.
Het maakt mij niet uit hoe veel geld je verdient, in wat voor dure auto je rijdt en welke titel er voor je naam staat. Geneeskunde draait wat mij betreft niet om prestaties en aanzien. Het gaat mij om de manier waarop jij met je patiënten om gaat. Mijn respect verdien je door je hand voor hen in het vuur te steken. Door naar de patiënt te luisteren en moeite doen om écht te helpen.
Natuurlijk weet ik dat de werkdruk in de zorg enorm hoog is. Dat je soms niet de tijd kunt nemen voor een patiënt zoals je eigenlijk zou willen, omdat er naast deze patiënt nog veel meer mensen wachten om de zorg te krijgen die zij verdienen. Toch hoop ik dat de zorg de komende jaren nog persoonlijker wordt. De ene patiënt is de andere niet. Wat voor de ene patiënt belangrijk is, is niet per definitie voor ieder ander hetzelfde.
Voor mij is geneeskunde niet enkel het behandelen van een ziekte of aandoening. Vaak kun je iemand beter helpen wanneer je verder kijkt dan dat. Door te kijken naar het gehele plaatje. Het is mij de afgelopen jaren wel duidelijk geworden. Iemand is meer dan een patiënt.
コメント