"Dokter, weet u wel dat u helemaal niet in het ziekenhuis bent?"
Ik kende deze meneer, dus ik was zijn gedachtegang inmiddels gewend.
Dement en steeds verder van de realiteit vandaan,
Toch genoot hij van zijn leven, soms met een lach en soms met een traan.
Gewoon op zoek naar waardering en geborgenheid,
Soms zo vergeetachtig en totaal de weg kwijt.
Dan drinkt hij een kopje koffie met de verpleegkundigen op het secretariaat,
Waarna hij weer gerustgesteld naar zijn kamer gaat.
Comments