Het lieve avondnachthoofd dat altijd vrolijk de telefoon opneemt, de gezellige verpleegkundigen op de afdeling waarmee ik uren kan kletsen en lachen, de secretaresse van de SEH die mij altijd wil helpen als het het EPD niet wil meewerken, de schoonmaaksters die elke keer als ik ze tegenkom glimlachen, de artsen aan wie ik mijn honderden vragen mag stellen, de beveiliging die ervoor zorgt dat ik mij altijd veilig voel binnen het ziekenhuis, de zorgassistenten die altijd in zijn voor een gezellig praatje in de kleedkamer en alle andere mensen die dag in dag uit ontzettend hard werken in het ziekenhuis. Zij zorgen er voor dat ik mij thuis voel op deze plek. Ik koester deze mensen en ben mij er van bewust dat zonder deze mensen het hele ziekenhuis niet zou kunnen bestaan.
Al vanaf het begin van mijn studie en bij de bijbaantjes die ik heb gehad, heb ik kennis gemaakt met de hiërarchie binnen het ziekenhuis. Sindsdien heb ik een hekel aan deze structuur waarbij de een zogenaamd beter zou zijn dan de ander. Momenteel werk ik als student-assistent voor de interne geneeskunde en de longgeneeskunde, maar hiervoor heb ik ook veel andere dingen gedaan binnen het ziekenhuis. Zo heb ik met veel plezier bij het schoonmaakteam gewerkt, ontzettend veel geleerd van de voedingsassistentes waar ik vervolgens mee werkte en heb ik nog altijd veel bewondering voor de enthousiaste secretaresses tijdens mijn vakantiebijbaantje. Ik ben blij dat ik heb kunnen ervaren hoe belangrijk het werk is dat deze mensen verrichten. Dit heeft er voor gezorgd dat ik mij er van bewust ben dat iedereen in het ziekenhuis een belangrijke functie heeft en iedereen voor mij even veel waard is.
We hebben elkaar nodig, samen dragen we de zorg voor onze patiënten. Misselijkmakend vind ik het wanneer wordt verzocht om voortaan een arts naar een overleg te sturen in plaats van een PA. De PA heeft misschien wel veel meer werkervaring dan de arts in opleiding, maar puur omdat het een PA is wordt diegene als minder gezien. Ik vind dat binnen het ziekenhuis een veilige sfeer moet worden gecreëerd. Het moet een plek zijn waar iedereen zich kwetsbaar op kan stellen en vragen kan stellen, zonder bang te zijn voor de reactie die er komen gaat.
Het is aan ons allemaal om de huidige structuur te veranderen. Laten we wat vaker naar elkaar omkijken, interesse tonen en begripvol zijn. Laten we lief en leed delen, elkaar helpen en ook voor elkaar zorgen. Zeker in deze tijd hebben we elkaar meer dan ooit nodig. We hebben allen dezelfde passie: de zorg voor onze patiënten. Laten we deze passie delen en samenwerken want alleen dan kunnen we de beste zorg bieden aan onze patiënten.