Alles of niets
Het is een donkere en grijze dag in een van de laatste weken van het jaar. Ik ben bezig met mijn coschap chirurgie en heb net mogen assisteren bij een longoperatie. Op het moment dat ik mijn papieren bekertje onder het koffiezetapparaat duw, word ik gewenkt door de artsassistent. Hij vertelt mij dat er zojuist een melding binnen is gekomen van een patiënt met een type A dissectie. De patiënt zal na binnenkomst op de spoedeisende hulp direct naar de operatiekamer worden gebracht. Ik weet wat dit betekent, het is een kwestie van alles of niets. Een kwestie van leven of dood.
Spoedoperatie
Bij de operatiekamer verzamelt zich een team van chirurgen, anesthesie, OK-assistenten en een perfusionist. Door het raam zie ik hoe de patiënt van de brancard wordt verplaatst naar de operatietafel. Ik knoop mijn mondkapje vast en loop de operatiekamer binnen.
Niet alleen
Temidden van alle chaos en mensen die met hem bezig zijn, ligt hij daar alleen. Ik schuif een krukje naast de operatietafel en kom bij hem zitten. Geruststellend leg ik mijn hand op zijn arm en kletsen we over het dorp waar hij vandaan komt. Hij spreekt het niet uit, maar ik zie in zijn ogen dat hij dondersgoed weet hoe ernstig de situatie is. Dapper ondergaat hij alle voorbereidingen en maakt hij met zijn grapjes de anesthesist en mij zelfs nog aan het lachen. De anesthesist vraagt hem om een mooie droom te kiezen voor de operatie begint. Iets wat mij een onmogelijke opgave lijkt. Waar denk je aan als je weet dat er een mogelijkheid is dat je niet meer wakker wordt?
Oog voor de patiënt
Nadat de lange operatie succesvol is afgerond, loop ik samen met de chirurg mee om de patiënt naar de intensive care te brengen. Inmiddels is het buiten donker geworden als we vervolgens naar de overdracht lopen. We praten na over de operatie en ik spreek mijn bewondering uit over de rust waarmee hij onder zo’n enorme druk opereert. De chirurg lacht en haalt zijn schouders op, voor hem is dit de normaalste zaak van de wereld. “Ik heb juist bewondering voor jou” antwoordt hij. “Hoe je die patiënt in alle hectiek geruststelde en het idee gaf dat hij er niet alleen voor stond, is bijzonder. Weinig dokters hebben écht oog voor de patiënt, ik hoop dat je altijd zo blijft.”
Toekomst met BKV
De afgelopen jaren zijn er steeds minder jonge dokters die een toekomst binnen het ziekenhuis voor zich zien. Door middel van mijn blogs geef ik jou een kijkje in het leven van een jonge dokter in opleiding. Hiermee wil ik graag laten zien hoe leuk en mooi het werken in het ziekenhuis is. Zo nu en dan doe ik dit samen met BKV. Zij zetten zich op een fijne en bewonderenswaardige manier in voor medewerkers in de zorg. Klik hier om een gratis loopbaangesprek aan te vragen om nieuwe inzichten te krijgen in jouw loopbaan.