Regelmatig schrijf ik over mijn studie en het werk wat ik met heel veel plezier in het ziekenhuis doe. Toch schrijf ik over een groot onderdeel van mijn leven niet of nauwelijks. De mensen die dicht bij mij staan, met wie ik de gekste dingen meemaak, uren kan lachen maar ook goede gesprekken kan voeren. De mensen die mij door en door kennen, altijd in mij en mijn dromen geloven en altijd bereid zijn om mij te helpen. Dus bij deze, een ode aan mijn vriendschappen.
Mijn vriendschappen zijn hecht. Nooit heb ik de voorkeur gehad voor hele grote vriendengroepen. Liever heb ik een aantal goede vrienden waar ik van weet dat ik op hen kan vertrouwen en zij op mij.
Sommige vriendinnen ken ik al meer dan 20 jaar. We speelden bij dezelfde kinderopvang, brachten uren lang door spelend in de speeltuin en zijn zo samen opgegroeid. Ook vriendinnen van de middelbare school spelen nog steeds een belangrijke rol in mijn leven. Hoewel we elkaar nu niet zo vaak spreken of zien en iedereen inmiddels zijn eigen leven aan het opbouwen is, weet ik dat zij er altijd zullen zijn. Wanneer we elkaar weer zien is het als vanouds. Dezelfde grappen, de leukste ideeën en de mooiste gesprekken.
Er zijn ook vriendinnen van mijn studie die dicht in de buurt wonen. Ik spreek ze dagelijks en zie ze wekelijks. Ik vind het belangrijk om tijd met hen door te brengen, er voor hen te zijn. Dat kunnen feestjes zijn, dagjes weg, of een roadtrip met onze favoriete muziek. Maar ook soms een kaartje sturen of uren kletsen via FaceTime. Al deze momenten samen creeëren de mooiste herinneringen. Herinneringen die ik koester en waar ik met veel plezier op terug kijk.
Gek genoeg studeren of werken bijna al mijn vriendinnen inmiddels in de zorg. Ook de vriendinnen die ik inmiddels al bijna 20 jaar ken en waar ik mee op de basisschol heb gezeten, hebben nu hun plekje gevonden binnen de zorg. We begrijpen elkaar, krijgen met dezelfde situaties te maken en kunnen elkaar altijd helpen. Het is fijn om omringd te zijn door mensen met dezelfde passie en liefde voor het vak.
Afgelopen twee jaar zijn door de huidige pandemie anders verlopen dan normaal. Even geen feestjes, activiteiten en vakanties. Maar ondanks dat hebben we toch manieren gevonden om elkaar te blijven zien. Veel etentjes, avonden met spelletjes en dagjes weg. Misschien anders dan we gewend waren, maar niet minder waardevol.
Ik hoop dat we later als we oud en rimpelig zijn nog steeds zo kunnen lachen. Elkaar nog blijven zien en de mooiste herinneringen mogen blijven maken. Hoewel je de toekomst niet kan voorspellen, weet ik het van deze lieve mensen zeker: wij zijn vrienden voor het leven.