Begin februari brak er een nieuwe periode aan. Eindelijk was het moment daar waar ik ruim anderhalf jaar op heb gewacht. Ik mocht beginnen met de master geneeskunde. Tegelijk met het aanbreken van deze nieuwe periode werd het op mijn blog wat stiller. In deze blogpost lees je hoe de afgelopen weken voor mij waren, waarom ik er eventjes tussenuit was en wat mijn plannen voor de komende tijd zijn.
Ik merkte de afgelopen maanden dat ik er erg aan toe was om verder te gaan. Het begon te kriebelen en het werd tijd voor hetgeen wat ik het allerliefste doe: leren van de patiënten in de praktijk in plaats van uit de boeken.
Drie weken geleden was het eindelijk zo ver. Ik kwam in een nieuwe groep terecht, leerde nieuwe mensen kennen en bracht voor het eerst in drie jaar tijd mijn dagen weer als vanouds door op de universiteit.
Ik genoot met volle teugen van deze eerste weken. De pauzes in het zonnetje, het voeren van anamnese gesprekken, het oefenen van lichamelijk onderzoek en het leren van nieuwe vaardigheden zoals bloedprikken en het inbrengen van een infuus.
Elke dag spring ik weer met nieuwe energie op mijn fiets om richting het UMC te gaan. Hoewel ik echt heb genoten van deze eerste weken, waren de dagen lang en vol nieuwe indrukken. Naast het leren van nieuwe dingen en het verwerken van alle nieuwe informatie, bestonden deze eerste weken ook uit mijn draai vinden, een goede planning maken en uitvinden wat wel en niet werkt.
Daarnaast werk ik ook nog mijn avonddiensten voor de interne geneeskunde en probeer ik tussendoor nog uurtjes te maken voor het onderzoek waar ik aan mee werk. Hoewel ik met heel veel plezier blogs schrijf, besloot ik om dit de afgelopen weken even los te laten zodat ik iets meer tijd en ruimte had voor het vinden van mijn draai. Inmiddels ben ik gewend aan deze nieuwe fase van de studie en heb ik weer meer ruimte en ideeën voor het schrijven van nieuwe blogs.
De tijd vliegt nu al voorbij. Over drie weken zit mijn voorblok van de interne geneeskunde er alweer op. In de twee weken die volgen heb ik vakantie om even bij te komen en mij voor te bereiden op mijn coschappen die in april écht zullen starten. Vlak voordat ik aan mijn eerste coschap begin, neem ik na 3,5 jaar afscheid van mijn baantje bij de interne geneeskunde. Mede dankzij dit baantje ga ik vol vertrouwen mijn coschappen in. Alle dingen die ik daar de afgelopen jaren heb meegemaakt, de patiënten die ik heb ontmoet en alle nieuwe dingen die ik heb geleerd vormen een sterke basis voor mijn eerste coschap.
Vanaf april begint het écht. Twee maanden lang in Tilburg bij de interne geneeskunde nieuwe dingen leren, patiënten ontmoeten, ervaring op doen en nieuwe avonturen beleven. Over een maand begint het leven als coassistent écht en ik ben er meer dan klaar voor.