Een van de meest gestelde vragen die ik bijna dagelijks krijg, is of ik al weet welke specialisatie ik wil gaan doen als ik klaar ben met de studie geneeskunde. Dat ik geneeskunde wilde gaan studeren wist ik al heel lang en heel zeker. Welke specialisatie ik wilde gaan doen, ook daar had ik lange tijd een bepaald beeld van. Dat beeld had ik, want op het moment dat ik in de zorg ging werken en zo verschillende afdelingen en artsen leerde kennen, was ik opeens niet meer zo zeker van mijn (voor)oordeel.
Mijn hart gaat sneller kloppen van enthousiasme wanneer de traumahelikopter overvliegt. Ik vind het ook geweldig om met kinderen te werken. Ik ben dol op de acute zorg, maar het opbouwen van een band met patiënten die je jaren lang behandeld vind ik ook heel erg mooi. Ik werk graag met mijn handen en ik hou van gepriegel. Toch vind ik klinisch redeneren ook heel interessant en lees ik graag over zeldzame aandoeningen. Er zijn zó veel dingen waar ik enthousiast van word en waar ik meer over zou willen leren. Uiteindelijk maakt het ook helemaal niet uit. Ik weet dat ik ergens terecht zal gaan komen waar ik me thuis voel. Een plek waar ik met plezier werk en mij elke dag weer verder zal ontwikkelen.
Veel (aankomend) studenten geneeskunde hebben al voordat de studie is begonnen, besloten dat kinderarts of chirurg worden het ultieme doel is. Dat is heel begrijpelijk, want dat zijn ook hele interessante specialismen. Toch zijn kinderen in het ziekenhuis en hun ouders heel anders dan je neefje en nichtje waar je zo nu en dan kan oppassen. En chirurgie klinkt heel gaaf, maar misschien kom je er tijdens je coschappen wel achter dat dat dit niet jouw ding is. En dat is oké. De coschappen zijn er juist ook om te ontdekken welke specialismen bij jou passen en welke niet.
Ik werkte al een tijdje voor de interne geneeskunde waar ik het ontzettend naar mijn zin had. Ik dacht altijd dat longgeneeskunde en cardiologie niks voor mij was. Ik was er van overtuigd dat deze specialismen niet breed waren en dat je continue met dezelfde ziektebeelden bezig was. Toen ik door een onverwachtse pandemie ook voor de longgeneeskunde ging werken, ging er een wereld voor mij open. Ik kwam er achter dat dit specialisme juist heel divers is. Dat je als longarts ook ingrepen uitvoert en dat er veel meer bij komt kijken dan ik op voorhand dacht. Ik verheugde me elke keer weer op de diensten bij de longgeneeskunde. Voor mij was dit een eye-opener. Een realisatiemomentje dat de vooroordelen die ik had, helemaal niet terecht waren.
Soms lijkt het alsof je al een heel bestemmingsplan moet hebben en al precies moet weten wat je later wilt worden. Dat jij nog niet weet welk specialisme het beste bij jou past betekent niet dat je een minder goede of gemotiveerde arts zult worden. Het is juist goed om de coschappen open in te gaan. Zo kan je verschillende dingen proberen, ervaren en meemaken. Om zo vol enthousiasme met elk specialisme kennis te maken en te ontdekken waar jouw hart sneller van gaat kloppen.